چرا پرندگان با نشستن بر روی سیم های برق دچار برق گرفتگی نمی شوند؟
بدن پرنده ای که روی سیم نشسته مانند یک شاخه ی مدار است که مقاومت آن نسبت به شاخه ی دیگر( قطعه ی سیم کوتاه بین دو پای پرنده ) فوق العاده زیاد می باشد.
با توجه به فرمول R=ρL/A هر چه فاصله ی دو پای پرنده کمتر باشد مقاومت سیم کوتاه بین دو پای پرنده کمتر است و احتمال این که برق از بدن پرنده عبور کند کمتر می شود
به این دلیل شدت جریان برق در این شاخه ( بدن پرنده ) ناچیز است و صدمه ای نمی رساند. اما اگر پرنده ای که روی سیم نشسته است، بال ، دم یا منقارش با آهنی تماس پیدا کند و یا به طور کلی به نحوی با زمین اتصال بیابد یا فاصله ی بین پاهایش از حدی بیشتر شود ، آن وقت برقی که از راه بدن پرنده به زمین می رود ، آناً پرنده را خواهد کشت.
چنین حادثه هایی اغلب اتفاق می افتد.
پرندگان عادت دارند وقتی که روی میله های افقی تیرهای شبکه برق با ولتاژ بالا می نشینند منقار خود را با سیم برق پاک کنند. ازآنجا که این قسمت و پرنده ای که روی آن نشسته است مستقیماً با زمین اتصال دارد ، وقتی پرنده با سیم برق تماس پیدا کند ، حتماً کشته خواهد شد.
این گونه حوادث بقدری اتفاق می افتد که زمانی در آلمان برای جلوگیری از تلف شدن پرندگان تدابیر ویژه ای اتخاذ کردند. برای این منظور روی میله های افقی تیرهای شبکه برق با ولتاز زیاد نشیمنگاههایی از جنس عایق نصب می کنند تا پرندگان هم بتوانند روی آن بنشینند و منقارشان را با سیم پاک کنند و هیچ صدمه ای نبینند . درمواردی دیگر جلو نقاط خطرناک را با وسایل مخصوص سدمی کنند تا بدن پرندگان با آن تماس نیابد.
